درمان زخم

درمان زخم

هر عملی که سبب آسیب به پوست و بافت بدن شود، موجب ایجاد زخم خواهد شد. در مطلب زیر به گروه بندی زخم ها، علل ایجاد زخم ها و روش های درمانی هر نوع زخم می پردازیم.

زخم ها به طور کلی به دو دسته باز و بسته تقسیم می شوند. زخم های باز، به آن دسته از زخم ها گفته می شود که در آن پوست ( سطح محافظ بدن، غشای مخاطی )، شکسته و باز می شود و اجازه ورود مواد خارجی را به بافت ها می دهد. اما در مقابل زخم های بسته ، بافت آسیب دیده را در معرض  محیط بیرون قرار نمی دهند و روند درمان این زخم ها بدون تداخل ناشی از آلودگی رخ می دهد.

تقسیم بندی زخم ها ممکن است بیشتر بر اساس نحوه و حالت ایجاد زخم، صورت گیرد.

زخم های بسته

در زخم های بسته درجه آسیب ناشی از ضربه مستقیم به نیروی ضربه و جهت آن بستگی دارد. بدیهی است که میزان آسیب با افزایش نیرو، افزایش می یابد. تاثیر جهت نیز به همان اندازه مهم است هرچند آسیب اصلی توسط نیروی ضربه ایجاد می شود. به عنوان مثال، ضربه یک چکش به سر ممکن است فقط به شدت به پوست سر آسیب زند، اما اگر همین ضربه به روش متفاوت تری اعمال شود می تواند باعث آسیب جدی به جمجمه شود. عوامل آناتومی و فیزیولوژی نیز ممکن است بر میزان آسیب، تاثیر بگذارد. به عنوان مثال سقوط بر روی یک دست می تواند اثرات متفاوتی در یک فرد بزرگسال با یک فرد سالخورده یا با یک کودک داشته باشد.

ضربه نسبتا جزئی ممکن است به پوست و بافت های نرم، آسیب بزند و موجب کبودی بدن شود. کبودی ناشی از نفوذ خون در بافت ها در پی پاره شدن مویرگ ها و تورم ناشی از عبور سیال از طریق دیواره های مویرگ های آسیب دیده، است. به طور معمول خونریزی به طور ناگهانی متوقف می شود، خون و مایعات در عرض چند روز جذب و بافت آسیب دیده به حالت عادی باز می گردد. زمانی که عروق بزرگتر آسیب می بینند، خونریزی بیشتر شده و خون بیشتر در داخل بافت ها جمع می شود و توده ای به نام هماتوم تشکیل می دهد.

زخم های باز

همانطور که گفته شد در زخم های باز، پوست دچار شکاف می شود و در این حالت زخم در معرض خطرات اضافی قرار می گیرد. در زخم باز، بافت بدن ممکن است به وسیله مواد خارجی همچون باکتری ها، آلودگی ها و پارچه لباس مورد هجوم قرار گیرد که می تواند منجر به مشکلات جدی همچون عفونت بافت شود. علاوه بر این اگر پارگی و وسعت زخم زیاد باشد، قرار گرفتن زخم در معرض خشکی و سرمای هوا می تواند باعث افزایش آسیب زخم شود.

در زخم های باز خونریزی بیشتر بوده و بسته به وسعت زخم، مدت زمان درمان زخم ممکن است طولانی تر باشد.

زخم ها با توجه به مدت زمان درمان زخم، به دو دسته تقسیم می شوند: زخم حاد و زخم مزمن

زخم حاد

زخم حاد، آسیبی است که به طور ناگهانی به پوست وارد می شود. در زخم های حاد، مدت زمان ترمیم زخم قابل پیش بینی است و زخم در زمان مورد انتظار بهبود می یابد. زخم حاد می تواند هر قسمت از بدن را تحت تاثیر قرار دهد، شدت زخم حاد می تواند در حد یک خراش سطحی تا زخم های عمیق که به عروق خونی، اعصاب، ماهیچه ها و سایر قسمت های بدن آسیب می رساند، باشد. هر زخم حادی اگر به خوبی تحت درمان قرار نگیرد می تواند به زخم مزمن تبدیل شود.

زخم مزمن

زخم های مزمن بر خلاف زخم های حاد، در یک بازه زمانی و تحت شرایطی خاص، ایجاد می شوند و مراحل درمان این نوع از زخم ها به طور عادی پیشرفت نمی کند. زخم های مزمن با سرعت بسیار پایینی التیام می یابند. این زخم ها در اغلب موارد با سایر بیماری های مزمن که بر روی جریان خون بدن و نحوه عملکرد سلول ها در محل زخم تاثیر می گذارند، مرتبط هستند. زخم هایی که زمان زیادی برای درمان نیاز دارند به مراقبت های ویژه، تحت نظر متخصص زخم و درمانگر متخصص زخم، نیاز دارند.

علاوه بر اینکه زخم مزمن باید تحت نظر متخصص قرار گیرد، بلکه شرایط پزشکی که بیمار درگیر آن هست نیز باید مورد بررسی قرار گیرد تا عوارض زخم مزمن به حداقل برسد.

 

 

انواع زخم مزمن

زخم فشاری

زخم فشاری یا زخم بستر، بر اثر فشار و کششی که بر روی پوست وارد می شود، ظاهر می شود. این نوع از زخم مزمن عموما در افرادی رخ می دهد که دارای تحرک محدود به علت بیماری و یا ضعف بدنی داشته و قادر نیستند به طور منظم بخشی از بدن خود را به یک موقعیت متفاوت، تغییر دهند. جریان خون در پوست نقاطی از بدن که تحت بیشترین فشار هستند، کاهش می یابد و پوست شروع به تجزیه می کند و منجر به ظاهر شدن زخم می شود. این زخم ها شاید در ابتدا یک زخم سطحی باشند اما در پی درمان نشدن می توانند تبدیل به زخم های عمیق که عمق آن ها حتی ممکن است تا استخوان امتداد یابد، شوند.

کلینیک درمان زخم - زخم پلاس

درمان زخم بستر

درمان زخم بستر

زخم بستر که به نام علمی زخم فشاری شناخته می شود، زخمی است که سبب آسیب به پوست و بافت زیرین پوست در پی فشار طولانی مدت وارده بر پوست، ایجاد می شود. زخم بستر اغلب بر روی پوستی که قسمت های استخوانی بدن را پوشش داده، ظاهر می شود. مانند پاشنه پا، مچ پا، ستون فقرات، تیغه شانه، مفصل ران و باسن .

افرادی که بیشترین خطر ابتلا به زخم را دارند، افرادی هستند که دارای وضعیت پزشکی خاصی هستند که در آن شخص توانایی تغییر موقعیت بدنی خود را ندارد، مانند افرادی که بیشتر وقت خود را بر روی تخت یا صندلی چرخدار صرف می کنند.

زخم بستر می تواند در مدت زمان کوتاه ظاهر وپیشرفت کند. اغلب زخم های فشاری با روش های درمانی اصولی، التیام می یابند. اما برخی هرگز به طور کامل التیام نمی یابند.

 

 

 

علائم زخم بستر

علائم هشدار دهنده زخم بستر عبارتند از:

• تغییرات غیر معمول در رنگ و بافت پوست
• تورم
• تخلیه مایعی چرک مانند
• خنک یا گرم بودن منطقه ای از پوست نسبت به سایر مناطق از بدن

 

زخم فشاری بر اساس عمق، شدت و دیگر ویژگی ها به چند دسته تقسیم می شوند. درجه آسیب پوست در زخم بستر می تواند در حد یک پوست قرمز تا جراحات شدید که شامل استخوان و عضلات است، باشد.

 

مناطق مشترکی که دچار زخم بستر می شود

در افرادی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند، زخم های فشاری اغلب بر روی پوست مناطق زیر رخ می دهد:

• لگن یا باسن
• تیغه شانه ها و ستون فقرات
• پشت دست ها و پاها که بر روی صندلی تکیه داده می شود.

 

برای افرادی که بیشتر زمان خود را در طول روز بر روی تخت خواب صرف می کنند، مناطق مشترکی که دچار زخم بستر می شود عبارت است از:

• پشت یا دو سمت سر
• تیغه شانه ها
• لگن و باسن
• قوزک پا، مچ پا و پوست پشت زانوها

 

چه زمانی باید به کلینیک درمان زخم مراجعه کنید؟

اگر متوجه علائم هشدار دهنده زخم بستر شوید، ابتدا موقعیت بدنی خود را تغییر دهید تا فشار بر روی منطقه مد نظر تسکین یابد. اگر این علائم در مدت زمان ۲۴ تا ۴۸ ساعت بهبود نیافتند، با متخصص زخم مشورت کنید.

اگر علائم عفونت زخم مانند تب، زهکشی از زخم، درد، بوی بد یا افزایش تورم و قرمزی و افزایش حرارت پوست در اطراف زخم را مشاهده کردید سریعا به مرکز درمان زخم مراجعه کنید.

 

علل بروز زخم بستر

زخم بستر ناشی از فشاری که بر روی پوست ایجاد شده و جریان خون را به پوست محدود می کند، ایجاد می شود. عوامل دیگری مانند محدود شدن تحرک فرد می تواند باعث آسیب به پوست شود و سبب رشد زخم فشاری شود.

 

سه عامل اصلی برای زخم بستر عبارتند از:

فشار

فشار ثابت بر روی هر قسمتی از بدن، می تواند جریان خون به بافت را کاهش دهد. جریان خون جهت انتقال اکسیژن و دیگر مواد مغذی به بافت ها، ضروری است. بدون این مواد مغذی ضروری، پوست و بافت های اطراف آسیب دیده و ممکن است در نهایت بمیرند.

در افرادی که دارای تحرک محدود هستند، این نوع فشار در مناطقی رخ می دهد که به خوبی با چربی و ماهیچه پوشیده نشده اند و بر روی یک استخوان مانند ستون فقرات، تیغه شانه، باسن، پاشنه پا و آرنج قرار دارد، اتفاق می افتد.

اصطحکاک

اصطحکاک زمانی رخ می دهد که پوست با لباس و یا رختخواب برخورد می کند. اصطحکاک می تواند پوست شکننده را آسیب پذیر تر کند، به خصوص اگر پوست مرطوب باشد.

برش

برش زمانی رخ می دهد که دو سطح در جهت مختلف حرکت کنند.

عوامل خطر

افرادی در معرض خطر ابتلا به زخم بستر هستند که به به سختی قادر به حرکت باشند و یا قادر نباشند به راحتی موقعیت خود را در هنگام نشستن یا خوابیدن تغییر دهند. عوامل خطر عبارتند از :

عدم تحرک

عدم تحرک ممکن است به خاطر سلامت بدنی ضعیف، آسیب نخاعی و دلایل دیگری باشد.

فقدان درک حسی

آسیب های نخاعی، اختلالات عصبی و شرایط دیگر می تواند منجر به از دست دادن احساس فرد شود. ناتوانی در درک احساس و درد می تواند منجر به مطلع نشدن از علائم هشدار و نیاز به تغییر وضعیت بدنی شود.

تغذیه ضعیف

افراد برای حفظ سلامت پوست و پیشگیری از شکنندگی بافت نیاز به مایعات، پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی در رژیم غذایی روزانه خود دارند.

شرایط پزشکی موثر بر جریان خون

بیماری های که می توانند جریان خون را تحت تاثیر قرار دهند، مانند دیابت و بیماری عروق، خطر آسیب به بافت را افزایش می دهد.

پیشگیری از بروز زخم بستر

اولین قدم برای پیشگیری از بروز زخم بستر، جلوگیری از فشار مداوم بر روی پوست و بافت بدن است. استراتژی های دیگر شامل مراقبت از پوست، حفظ تغذیه سالم و مصرف مایعات کافی، ترک سیگار، مدیریت استرس و ورزش روزانه است.

مشاوره رایگان زخم توسط متخصص :

02188707778

09128394922

منبع : کلینیک زخم پلاس