وکیوم تراپی زخم

وکیوم تراپی زخم

درمان زخم به روش وکیوم تراپی می تواند یک شرایط مطلوب برای درمان زخم ایجاد کند.

اعمال فشار منفی در محل زخم، می تواند منجر به بهبود زخم، بسته شدن زخم و قطع ترشحات از زخم که موجب اختلال در موفقیت درمان شده اند، شود.  پانسمان های فوم به کار رفته در روش درمانی وکیوم تراپی ( NPWT ) به گونه ای موثر سبب توزیع فشار برابر در سطح زخم می شود و خطر ابتلا به عفونت را کاهش می دهند. به همین دلیل استفاده پانسمان فوم به همراه وکیوم تراپی توصیه می شود.

 

مزایای درمان زخم با فشار منفی

با ایجاد یک شرایط فشار منفی کنترل شده توسط متخصص زخم، این روش درمانی هنگامی که با ترکیب پانسمان فوم به کار می رود، می تواند مزایای زیر را به همراه داشته باشد:

• موجب تسریع درمان زخم می شود
• موجب کاهش خطر ابتلا به بیماری های عفونی می شود
• تعداد دفعات تعویض پانسمان زخم را کاهش می دهد
• جریان خون را به ناحیه زخم افزایش می دهد، در حالی که همزمان ترشحات اضافی زخم را بیرون می کشد.

 

 

 

از وکیوم تراپی برای درمان چه نوع زخم هایی می توان بهره برد؟

متخصصین زخم عمدتا از تکنیک فشار منفی، برای درمان انواع مختلف زخم استفاده می کنند، این زخم ها عبارتند از:

• سوختگی درجه اول و دوم
• زخم مزمن
• زخم دیابتی
• زخم بستر یا زخم فشاری
• زخم وریدی یا عروقی
• زخم های که از زهکشی بیش از حد رنج می برند
• زخم حاد و زخم جراحی که در معرض خطر ابتلا به عفونت باشند

 

روش درمان فشار منفی زخم به چه صورت است؟

بعد از دبرید زخم، درمانگر متخصص زخم، پانسمان فوم را به اندازه وسعت زخم بر روی زخم اعمال می کند و به دقت آن را با پوشش مخصوص، می پوشاند. این عمل برای فیلتر کردن بافت مرده، لخته های خونی و دیگر ذرات بزرگ که می توانند مانع درمان زخم، ترویج عفونت و مسدود کردن سیستم خلاء شوند، بسیار مناسب است.

سپس درمانگر زخم، پانسمان فیلم شفاف پلی اورتان را بر روی زخم قرار می دهد تا زخم مهر و موم و غیرقابل نفوذ شود. پس از آن پمپ دستگاه وکیوم به آن متصل می شود. در نهایت، فشار منفی بر زخم اعمال شده و ترشحات اضافی را جذب و جریان خون را به سمت زخم افزایش می دهد.

 

شروع فشار منفی بر روی زخم

درمانگر متخصص زخم، لوله تخلیه متصل شده به پانسمان را به دستگاه وکیوم وصل می کند و در حالی که میزان رطوبت در اطراف زخم را حفظ می کند، فشار منفی را در یکی از اشکال زیر اعمال می کند:

برای زخم های که زهکشی بیش از حد دارند، روش ساکشن پیوسته توصیه می شود. برای بیشتر زخم ها این نوع مکش نیاز است زیرا تخلیه ترشحات در مراحل اولیه بهبودی، مهم است.

برای تنظیم میزان اگزودای زخم، روش ساکشن متناوب توصیه می شود. ساکشن متناوب به دلیل حفظ رطوبت مطلوب، مناسب زخم هایی که دارای اگزودای بالایی هستند، می باشد.

 

تعویض پانسمان زخم

تعویض پانسمان زخم در طول دوره درمان فشار منفی معمولا بدون درد است و آسیب به پوست جدیدی که در اطراف زخم ایجاد می شود را به حداقل می رساند. با این حال بیماران ممکن است در طول درمان انواع مختلفی از درد را تجربه کنند، البته داروهای ضد درد توسط متخصص زخم برای کمک به حفظ آرامش بیمار، تجویز می شود.

 

مزایای پانسمان فوم

پانسمان های فوم که برای درمان زخم به روش وکیوم تراپی استفاده می شود، به علت جذب بالا، به درمان انواع مختلفی از زخم ها کمک می کند. از این پانسمان برای پر کردن زخم های حفره ای استفاده می شود. پانسمان فوم به محافظت از زخم در برابر نیروی مکانیکی و عوامل عفونت زا که می توانند بهبود زخم را به تاخیر اندازند، کمک می کند.

 

نکات مهم در وکیوم تراپی زخم

این روش از درمان همانند درمان های دیگر نیاز به ملاحظات خاصی دارد، از همین رو باید توسط یک متخصص انجام شود وگرنه عوارضی را در پیش خواهد داشت. متخصصین زخم باید عوامل زیر را ارزیابی کنند:

سطح شیوع زخم

موقعیت زخم و توانایی آن برای حفظ پانسمان فوم و پلی اورتان

میزان درد احساس شده توسط بیمار به هنگام تعویض پانسمان

میزان خطر کشیدن لوله و برداشتن پانسمان از روی زخم

وضعیت سلامت روحی بیمار

در حالت کلی، وکیوم تراپی برای بیمارانی که دچار زخم هستند مناسب و دارای مزایای زیادی است. با این حال انتخاب بیمار مناسب و انتخاب دقیق روش درمانی، برای موفقیت درمان زخم حیاتی است.

 

 

برخی از خدمات کلینیک آسود، کلینیک درمان زخم:

درمان زخم بستر

درمان زخم دیابتی

اوزون تراپی

وکیوم تراپی

درمان زخم پای دیابتی

درمان زخم پای دیابتی

اگر بیماری دیابت کنترل و درمان نشود ممکن است منجر به بروز زخم پای دیابتی و آسیب دائمی شده و در نهایت تحرک شما را تحت تاثیر قرار دهد.

طبق گفته انجمن پزشکی پدیتریک آمریکا ( APMA )، حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت از زخم پای دیابتی رنج می برند. توانایی تشخیص علائم زخم پای دیابتی، بسیار مهم است. چون زخمی که به موقع تشخیص و درمان نشود می تواند سبب آسیب دائمی در فرد شود. طبق گزارش APMA، جراحات ناشی از دیابت عامل اصلی قطع عضو نیستند، با این حال مراقبت و درمان مناسب زخم می تواند احتمال مداخله جراحی، عفونت و تغییر شکل پا را به حداقل برساند.

اطلاعات زیر می تواند به شما در تشخیص علائم زخم پای دیابتی و شناخت روش های موثر درمان زخم، کمک کند.

علل ایجاد زخم پای دیابتی 

نوروپاتی

نوروپاتی هنگامی رخ می دهد که رگ های خونی که شامل اعصاب، اکسیژن و مواد مغذی هستند، آسیب دیده باشند. پاهای یک فرد مبتلا به دیابت به علت جریان خون ناکافی و قند خون کنترل نشده به شدت مستعد نوروپاتی می باشد. این شرایط می توان سلول های عصبی را نابود و موجب درد و خارش و بی حسی شود.

افرادی که مبتلا به نوروپاتی هستند ممکن است به اندازه کافی درد و خارش شدید ناشی از آُسیب های پا را حس نکنند. بیماری دیابت، درمان طبیعی را مختل می کند، پیشگیری از خشکی پوست در پاهایی که تحت تاثیر جریان ناکافی خون قرار گرفته اند و محدود کردن گلبول های سفید برای شروع روند درمان زخم پای دیابتی ضروری است.

علائم زخم پای دیابتی

زخم پای دیابتی اغلب در پاشنه پا که پوست آن همیشه در معرض فشار ثابت قرار دارد، شکل می گیرد. پوست پای بیمار، تحت فشار وزن بدن از بین می رود و در نهایت تبدیل به زخم باز می شود.

علائم زخم پای دیابتی عبارتند از:

تورم، تغییر رنگ و گرما در اطراف زخم

ترشحات بد بو از زخم

زمانی که زخم ظاهر می شود، درد به طور مداوم حس می شود

ضخیم شدن پوست اطراف زخم ( لبه های زخم )

تب و لرز در مراحل پیشرفته زخم پای دیابتی

 

 

مراقبت از زخم پای دیابتی در خانه

اگر که زخم پای دیابتی به موقع تشخیص و تحت درمان قرار نگیرد می تواند سبب عوارض جانبی مانند سلولیت ( عفونت بافت )، استئومیلیت ( عفونت استخوانی) و قانقاریا شود. زخم های پیشرفته پا اغلب نیاز به دبریدمان خواهند داشت. دبریدمان فرآیندی است که در آن بافت های مرده روی زخم توسط درمانگر زخم حذف می شود. متخصصین زخم، دبریدمان زخم را به روش های مختلفی انجام می دهند که یکی از این روش ها، کاوش می باشد که جهت مشخص شدن اندازه زخم انجام می شود.

درمانگر زخم ممکن است روش های خانگی مراقبت از زخم پای دیابتی را توصیه کند که این روش ها عبارتند از:

خشک نگه داشتن زخم و پوشاندن زخم با پانسمان مناسب

کنترل سطح قند خون جهت تسریع درمان

تمیز کردن زخم به طور روزانه با پماد موضعی مناسب که توسط متخصص زخم تجویز شده باشد

اجتناب از پیاده روی بیش از حد

پوشیدن کفش دیابتی که از جیر نرم و یا چرم ساخته شده است

پوشیدن جوراب های مخصوص افراد دیابتی که حاوی پوشش اضافه جهت حفاظت از پا هستند

زخم هایی که تحت درمان زخم قرار می گیرند به طور معمول بهبود زخم را تجربه می کنند، اما بهبود قطعی زخم باید ظرف یک هفته پس از شروع درمان دیده شود. اما زخم هایی که بعد از این مدت التیام نیافته و یا وخیم تر شوند باید سریعا توسط متخصص زخم و درمانگر زخم ارزیابی شده تا از عوارض احتمالی آن جلوگیری شود.

اهمیت مراقبت از زخم پای دیابتی

زخم های پای دیابتی می تواند زخم هایی پیچیده باشد که تاثیرات بسیار زیادی بر کیفیت زندگی بیمار خواهند داشت. در مقایسه با دیگر زخم های مزمن، رشد و پیشرفت زخم پای دیابتی می تواند در پی تغییرات ناشی در تشخیص بیماری دیابت، پیچیده تر شود. افراد مبتلا به این بیماری نسبت به سایر افراد، بیشتر در معرض خطر نوروپاتی دیابتی، حمله قلبی، سکته مرگبار و مرگ زودرس هستند.

بنابراین این بیماران نیاز به ارزیابی منظم و یک استراتژی مراقبت از زخم دارند. پانسمان های نوین زخم که برای درمان رخم های پای دیابتی مورد استفاده قرار می گیرد، به درمان زخم ها کمک کرده و  به عنوان یکی از مهم ترین عوامل طرح درمان زخم هر بیمار شناخته شده است.

درمان زخم پای دیابتی با پانسمان های نوین

پانسمان های نوین که برای درمان زخم های دیابتی مورد استفاده قرار می گیرند، برای محافظت از زخم ها و کاهش علائم دردناک، مفید هستند. این پانسمان ها همچنین یک محیط مرطوب و مناسب ایجاد کرده و مانع مرگ سلولی می شوند. برای تامین نیازهای درمانی یک بیمار فقط یک نوع پانسمان کافی نیست. پانسمان های نوین انواع مختلفی دارند که هر یک ویژگی های خاص خود را داشته و بر اساس علائم و ویژگی های زخم، توسط درمانگر زخم انتخاب می شود.

زمانی که از گازهای ساده برای زخم های پیشرفته استفاده می شود، می توانند موجب تحریک و آسیب رساندن بیشتر به پوست و بافت شوند. پس از درمان خودسرانه زخم پای خود اجتناب کنید.

درمانگر زخم در درمان زخم به روش پانسمان های نوین از پانسمان آلژینات را به علت جذب بالا جهت جذب اگزودا زخم و پر کردن زخم های حفره ای استفاده خواهد کرد، و همچنین از پانسمان هیدروژل در عمل دبرید زخم و حذف بافت مرده زخم، از پانسمان نقره جهت کنترل و ریشه کن کردن عفونت و از پانسمان های حاوی کلاژن جهت عمل پوست سازی استفاده می کند.    

درمان زخم بستر

درمان زخم بستر

زخم بستر که به نام علمی زخم فشاری شناخته می شود، زخمی است که سبب آسیب به پوست و بافت زیرین پوست در پی فشار طولانی مدت وارده بر پوست، ایجاد می شود. زخم بستر اغلب بر روی پوستی که قسمت های استخوانی بدن را پوشش داده، ظاهر می شود. مانند پاشنه پا، مچ پا، ستون فقرات، تیغه شانه، مفصل ران و باسن .

افرادی که بیشترین خطر ابتلا به زخم را دارند، افرادی هستند که دارای وضعیت پزشکی خاصی هستند که در آن شخص توانایی تغییر موقعیت بدنی خود را ندارد، مانند افرادی که بیشتر وقت خود را بر روی تخت یا صندلی چرخدار صرف می کنند.

زخم بستر می تواند در مدت زمان کوتاه ظاهر وپیشرفت کند. اغلب زخم های فشاری با روش های درمانی اصولی، التیام می یابند. اما برخی هرگز به طور کامل التیام نمی یابند.

 

 

 

علائم زخم بستر

علائم هشدار دهنده زخم بستر عبارتند از:

• تغییرات غیر معمول در رنگ و بافت پوست
• تورم
• تخلیه مایعی چرک مانند
• خنک یا گرم بودن منطقه ای از پوست نسبت به سایر مناطق از بدن

 

زخم فشاری بر اساس عمق، شدت و دیگر ویژگی ها به چند دسته تقسیم می شوند. درجه آسیب پوست در زخم بستر می تواند در حد یک پوست قرمز تا جراحات شدید که شامل استخوان و عضلات است، باشد.

 

مناطق مشترکی که دچار زخم بستر می شود

در افرادی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند، زخم های فشاری اغلب بر روی پوست مناطق زیر رخ می دهد:

• لگن یا باسن
• تیغه شانه ها و ستون فقرات
• پشت دست ها و پاها که بر روی صندلی تکیه داده می شود.

 

برای افرادی که بیشتر زمان خود را در طول روز بر روی تخت خواب صرف می کنند، مناطق مشترکی که دچار زخم بستر می شود عبارت است از:

• پشت یا دو سمت سر
• تیغه شانه ها
• لگن و باسن
• قوزک پا، مچ پا و پوست پشت زانوها

 

چه زمانی باید به کلینیک درمان زخم مراجعه کنید؟

اگر متوجه علائم هشدار دهنده زخم بستر شوید، ابتدا موقعیت بدنی خود را تغییر دهید تا فشار بر روی منطقه مد نظر تسکین یابد. اگر این علائم در مدت زمان ۲۴ تا ۴۸ ساعت بهبود نیافتند، با متخصص زخم مشورت کنید.

اگر علائم عفونت زخم مانند تب، زهکشی از زخم، درد، بوی بد یا افزایش تورم و قرمزی و افزایش حرارت پوست در اطراف زخم را مشاهده کردید سریعا به مرکز درمان زخم مراجعه کنید.

 

علل بروز زخم بستر

زخم بستر ناشی از فشاری که بر روی پوست ایجاد شده و جریان خون را به پوست محدود می کند، ایجاد می شود. عوامل دیگری مانند محدود شدن تحرک فرد می تواند باعث آسیب به پوست شود و سبب رشد زخم فشاری شود.

 

سه عامل اصلی برای زخم بستر عبارتند از:

فشار

فشار ثابت بر روی هر قسمتی از بدن، می تواند جریان خون به بافت را کاهش دهد. جریان خون جهت انتقال اکسیژن و دیگر مواد مغذی به بافت ها، ضروری است. بدون این مواد مغذی ضروری، پوست و بافت های اطراف آسیب دیده و ممکن است در نهایت بمیرند.

در افرادی که دارای تحرک محدود هستند، این نوع فشار در مناطقی رخ می دهد که به خوبی با چربی و ماهیچه پوشیده نشده اند و بر روی یک استخوان مانند ستون فقرات، تیغه شانه، باسن، پاشنه پا و آرنج قرار دارد، اتفاق می افتد.

اصطحکاک

اصطحکاک زمانی رخ می دهد که پوست با لباس و یا رختخواب برخورد می کند. اصطحکاک می تواند پوست شکننده را آسیب پذیر تر کند، به خصوص اگر پوست مرطوب باشد.

برش

برش زمانی رخ می دهد که دو سطح در جهت مختلف حرکت کنند.

عوامل خطر

افرادی در معرض خطر ابتلا به زخم بستر هستند که به به سختی قادر به حرکت باشند و یا قادر نباشند به راحتی موقعیت خود را در هنگام نشستن یا خوابیدن تغییر دهند. عوامل خطر عبارتند از :

عدم تحرک

عدم تحرک ممکن است به خاطر سلامت بدنی ضعیف، آسیب نخاعی و دلایل دیگری باشد.

فقدان درک حسی

آسیب های نخاعی، اختلالات عصبی و شرایط دیگر می تواند منجر به از دست دادن احساس فرد شود. ناتوانی در درک احساس و درد می تواند منجر به مطلع نشدن از علائم هشدار و نیاز به تغییر وضعیت بدنی شود.

تغذیه ضعیف

افراد برای حفظ سلامت پوست و پیشگیری از شکنندگی بافت نیاز به مایعات، پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی در رژیم غذایی روزانه خود دارند.

شرایط پزشکی موثر بر جریان خون

بیماری های که می توانند جریان خون را تحت تاثیر قرار دهند، مانند دیابت و بیماری عروق، خطر آسیب به بافت را افزایش می دهد.

پیشگیری از بروز زخم بستر

اولین قدم برای پیشگیری از بروز زخم بستر، جلوگیری از فشار مداوم بر روی پوست و بافت بدن است. استراتژی های دیگر شامل مراقبت از پوست، حفظ تغذیه سالم و مصرف مایعات کافی، ترک سیگار، مدیریت استرس و ورزش روزانه است.

مشاوره رایگان زخم توسط متخصص :

02188707778

09128394922

منبع : کلینیک زخم پلاس