زخم بستر

درمان زخم بستر

زخم فشاری یا زخم بستر یکی از شایع ترین زخم هایی است که در افرادی که برای مدتی در یک محل بی حرکت می مانند رخ می دهد. مانند افرادی که دچار فلج وسکته مغزی شده اند و یا در پی بیماری های دیگر و یا تصادف مدت زمان زیادی را در بستر بی حرکت مانده اند.

 

زخم بستر چیست؟

زخم بستر یا زخم فشاری در پی فشار طولانی مدت به پوست ایجاد می شود. این فشار از یک طرف از سمت بستر و از طرف دیگر از سمت برجستگی استخوان زیرین پوست وارد می شود. زخم بستر اغلب در مناطقی از بدن که پوست قسمت های استخوانی را پوشش داده ایجاد می شود، مانند پاشنه پا، مچ پا، مفصل ران و باسن.

 

چه افرادی در معرض ابتلا به زخم بستر هستند؟

افرادی که دارای وضعیت خاص پزشکی هستند و توانایی تغییر موقعیت بدنی خود را ندارند و یا کسانی که بیشتر وقت خود را در طول روز بر روی یک تخت یا صندلی صرف می کنند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زخم فشاری هستند.

زخم های فشاری در مدت زمان کم می توانند به سرعت پیشرفت کنند. اگر زخم بستر در مراحل اولیه توسط متخصص زخم تشخیص داده شود به راحتی قابل درمان است، اما برخی از زخم ها به دلیل تاخیر در مراجعه به متخصص زخم بستر، تا مرحله 4 پیشرفت کرده و ممکن است هرگز به طور کامل التیام نیافته و یا مدت زمان زیادی برای درمان نیاز داشته باشد.

مدت زمان درمان زخم بستر و نحوه درمان زخم بستر با توجه به موقعیت مکانی، شدت و مدت زمانی که ایجاد شده است، توسط کارشناس زخم تعیین می شود.

 

علائم زخم بستر

علائم و نشانه های زیر می تواند هشداری برای ایجاد زخم بستر باشد:

• تغییرات غیر معمول در رنگ پوست و بافت
• تورم
• خنک تر یا گرم تر بودن منطقه ای از پوست نسبت به سایر مناطق
• حساس شدن و نازک شدن پوست در منطقه ای خاص از بدن

زخم بستر نسبت به عمق، شدت و دیگر ویژگی ها به مراحل مختلف از نظر شدت زخم تقسیم می شود. شدت و درجه آسیب پوست می تواند از پوست قرمز تا آسیب عمیق عضلات و استخوان درجه بندی شود.

 

مناطق مشترک زخم بستر در بین افراد

برای افرادی که در طول شبانه روز، مدت زمان زیادی را بر روی صندلی چرخدار می نشینند، زخم بستر اغلب بر روی پوست مناطق زیر رخ می دهد:

• کفل یا باسن
• تیغه شانه و ستون فقرات
• پشت دست ها و پاها که به صندلی تکیه داده می شوند
• حال برای افرای که مجبور هستند در طول روز بر روی تخت بمانند، مناطق زیر در معرض خطر زخم بستر می باشد:
• پشت یا دو طرف سر
• تیغه های شانه
• پشت یا طرفین باسن و کمر
• پاشنه، مچ پا و پوست پشت زانوها

 

 

چه زمانی باید به کلینیک زخم مراجعه کرد؟

اگر متوجه هر یک علائم و نشانه های فوق در بیمار خود شوید باید موقعیت بدنی وی را تغییر دهید تا فشار بر روی آن منطقه از بدن کاهش یابد. اگر علائم زخم از 24 تا 48 ساعت از بین نرود لازم است با متخصص زخم بستر مشورت کنید.

اگر علائمی مانند عفونت، تب، درد، افزایش تورم و قرمزی پوست، افزایش دما در آن منطقه از پوست را مشاهده کردید، باید از خدمات فوری کلینیک درمان زخم استفاده کنید.

 

علل ایجاد زخم بستر

زخم بستر زمانی رخ می دهد که در پی فشار بر روی منطقه ای خاص از بدن، جریان خون در آن قسمت کاهش می یابد. سایر عوامل مرتبط با تحرک محدود بیمار، می تواند پوست را آسیب پذیرتر کند و به پیشرفت زخم فشاری کمک کند.

 

دو عامل اصلی دیگر برای ایجاد زخم بستر یا زخم فشاری عبارتند از:

 

• فشار

فشار ثابت بر روی هر قسمتی از بدن فرد می تواند جریان خون به بافت و پوست آن قسمت از بدن به طور چشمگیری کاهش دهد. برای انتقال اکسیژن و مواد مغذی با بافت ها ، داشتن جریان خون کافی ضروری است. زمانی که به بافت و پوست بدن اکسیژن و مواد مغذی نمی رسد، بافت ها آسیب دیده و ممکن است در نهایت از بین روند.

افرادی که دارای حرکت محدود هستند ، زخم فشاری معمولا در مناطقی از بدن آنها رخ می دهد که به خوبی با چربی و عضلات پوشیده نشده باشد، مانند ستون فقرات، تیغه شانه، آرنج، باسن و پاشنه و مچ پا.

 

• اصطحکاک

اصطحکاک زمانی رخ می دهد که پوست بدن با لباس یا ملافه برخورد می کند. این اصطحکاک می تواند پوست شکننده را آسیب پذیرتر کند به خصوص زمانی که پوست فرد مرطوب باشد.

 

عوامل خطر

افرادی که قادر به حرکت کردن نباشند و به راحتی قادر به تغییر موقعیت خود در حالت نشسته و خوابیده نباشند، در معرض خطر زخم فشاری هستند. عوامل خطر عبارتند از:

• بی حرکت بودن فرد: که ممکن است به خاطر آسیب نخاعی، ضعف سلامت و دلایل دیگر باشد.
• فقدان درک حس: آسیب نخاعی، اختلالات عصبی و شرایط دیگر می تواند منجر به از دست دادن احساس در افراد شود. ناتوانی در درک احساس درد و ناراحتی می تواند منجر به عدم آگاهی فرد از علائم هشدار دهنده ایجاد زخم و در نهایت عدم تغییر وضعیت شود.
• تغذیه ناسالم: همه افراد به خصوص افرادی که دچار محدودیت حرکتی هستند به مایعات، کالری، پروتئین، ویتامین و مواد معدنی در رژیم غذایی روزانه خود نیاز دارند تا سلامت پوستشان حفظ و از شکنندگی پوست پیشگیری شود. پس نداشتن تغذیه سالم می تواند موجب آسیب پذیرتر شدن پوست بدن شود.
• شرایط پزشکی موثر بر جریان خون: مشکلات سلامتی که می تواند بر روی جریان خون تاثیر بگذارد. مانند بیماری دیابت و بیماری های عروقی که خطر آسیب بافت و پوست را افزایش می دهد.

 

 

برخی از خدمات کلینیک تلما، کلینیک درمان زخم در تهران:

درمان زخم بستر

درمان زخم عفونی

درمان زخم دیابتی

درمان زخم پای دیابتی

درمان زخم

درمان زخم

هر عملی که سبب آسیب به پوست و بافت بدن شود، موجب ایجاد زخم خواهد شد. در مطلب زیر به گروه بندی زخم ها، علل ایجاد زخم ها و روش های درمانی هر نوع زخم می پردازیم.

زخم ها به طور کلی به دو دسته باز و بسته تقسیم می شوند. زخم های باز، به آن دسته از زخم ها گفته می شود که در آن پوست ( سطح محافظ بدن، غشای مخاطی )، شکسته و باز می شود و اجازه ورود مواد خارجی را به بافت ها می دهد. اما در مقابل زخم های بسته ، بافت آسیب دیده را در معرض  محیط بیرون قرار نمی دهند و روند درمان این زخم ها بدون تداخل ناشی از آلودگی رخ می دهد.

تقسیم بندی زخم ها ممکن است بیشتر بر اساس نحوه و حالت ایجاد زخم، صورت گیرد.

زخم های بسته

در زخم های بسته درجه آسیب ناشی از ضربه مستقیم به نیروی ضربه و جهت آن بستگی دارد. بدیهی است که میزان آسیب با افزایش نیرو، افزایش می یابد. تاثیر جهت نیز به همان اندازه مهم است هرچند آسیب اصلی توسط نیروی ضربه ایجاد می شود. به عنوان مثال، ضربه یک چکش به سر ممکن است فقط به شدت به پوست سر آسیب زند، اما اگر همین ضربه به روش متفاوت تری اعمال شود می تواند باعث آسیب جدی به جمجمه شود. عوامل آناتومی و فیزیولوژی نیز ممکن است بر میزان آسیب، تاثیر بگذارد. به عنوان مثال سقوط بر روی یک دست می تواند اثرات متفاوتی در یک فرد بزرگسال با یک فرد سالخورده یا با یک کودک داشته باشد.

ضربه نسبتا جزئی ممکن است به پوست و بافت های نرم، آسیب بزند و موجب کبودی بدن شود. کبودی ناشی از نفوذ خون در بافت ها در پی پاره شدن مویرگ ها و تورم ناشی از عبور سیال از طریق دیواره های مویرگ های آسیب دیده، است. به طور معمول خونریزی به طور ناگهانی متوقف می شود، خون و مایعات در عرض چند روز جذب و بافت آسیب دیده به حالت عادی باز می گردد. زمانی که عروق بزرگتر آسیب می بینند، خونریزی بیشتر شده و خون بیشتر در داخل بافت ها جمع می شود و توده ای به نام هماتوم تشکیل می دهد.

زخم های باز

همانطور که گفته شد در زخم های باز، پوست دچار شکاف می شود و در این حالت زخم در معرض خطرات اضافی قرار می گیرد. در زخم باز، بافت بدن ممکن است به وسیله مواد خارجی همچون باکتری ها، آلودگی ها و پارچه لباس مورد هجوم قرار گیرد که می تواند منجر به مشکلات جدی همچون عفونت بافت شود. علاوه بر این اگر پارگی و وسعت زخم زیاد باشد، قرار گرفتن زخم در معرض خشکی و سرمای هوا می تواند باعث افزایش آسیب زخم شود.

در زخم های باز خونریزی بیشتر بوده و بسته به وسعت زخم، مدت زمان درمان زخم ممکن است طولانی تر باشد.

زخم ها با توجه به مدت زمان درمان زخم، به دو دسته تقسیم می شوند: زخم حاد و زخم مزمن

زخم حاد

زخم حاد، آسیبی است که به طور ناگهانی به پوست وارد می شود. در زخم های حاد، مدت زمان ترمیم زخم قابل پیش بینی است و زخم در زمان مورد انتظار بهبود می یابد. زخم حاد می تواند هر قسمت از بدن را تحت تاثیر قرار دهد، شدت زخم حاد می تواند در حد یک خراش سطحی تا زخم های عمیق که به عروق خونی، اعصاب، ماهیچه ها و سایر قسمت های بدن آسیب می رساند، باشد. هر زخم حادی اگر به خوبی تحت درمان قرار نگیرد می تواند به زخم مزمن تبدیل شود.

زخم مزمن

زخم های مزمن بر خلاف زخم های حاد، در یک بازه زمانی و تحت شرایطی خاص، ایجاد می شوند و مراحل درمان این نوع از زخم ها به طور عادی پیشرفت نمی کند. زخم های مزمن با سرعت بسیار پایینی التیام می یابند. این زخم ها در اغلب موارد با سایر بیماری های مزمن که بر روی جریان خون بدن و نحوه عملکرد سلول ها در محل زخم تاثیر می گذارند، مرتبط هستند. زخم هایی که زمان زیادی برای درمان نیاز دارند به مراقبت های ویژه، تحت نظر متخصص زخم و درمانگر متخصص زخم، نیاز دارند.

علاوه بر اینکه زخم مزمن باید تحت نظر متخصص قرار گیرد، بلکه شرایط پزشکی که بیمار درگیر آن هست نیز باید مورد بررسی قرار گیرد تا عوارض زخم مزمن به حداقل برسد.

 

 

انواع زخم مزمن

زخم فشاری

زخم فشاری یا زخم بستر، بر اثر فشار و کششی که بر روی پوست وارد می شود، ظاهر می شود. این نوع از زخم مزمن عموما در افرادی رخ می دهد که دارای تحرک محدود به علت بیماری و یا ضعف بدنی داشته و قادر نیستند به طور منظم بخشی از بدن خود را به یک موقعیت متفاوت، تغییر دهند. جریان خون در پوست نقاطی از بدن که تحت بیشترین فشار هستند، کاهش می یابد و پوست شروع به تجزیه می کند و منجر به ظاهر شدن زخم می شود. این زخم ها شاید در ابتدا یک زخم سطحی باشند اما در پی درمان نشدن می توانند تبدیل به زخم های عمیق که عمق آن ها حتی ممکن است تا استخوان امتداد یابد، شوند.

کلینیک درمان زخم - زخم پلاس

درمان زخم پای دیابتی

درمان زخم پای دیابتی

اگر بیماری دیابت کنترل و درمان نشود ممکن است منجر به بروز زخم پای دیابتی و آسیب دائمی شده و در نهایت تحرک شما را تحت تاثیر قرار دهد.

طبق گفته انجمن پزشکی پدیتریک آمریکا ( APMA )، حدود ۱۵ درصد از افراد مبتلا به دیابت از زخم پای دیابتی رنج می برند. توانایی تشخیص علائم زخم پای دیابتی، بسیار مهم است. چون زخمی که به موقع تشخیص و درمان نشود می تواند سبب آسیب دائمی در فرد شود. طبق گزارش APMA، جراحات ناشی از دیابت عامل اصلی قطع عضو نیستند، با این حال مراقبت و درمان مناسب زخم می تواند احتمال مداخله جراحی، عفونت و تغییر شکل پا را به حداقل برساند.

اطلاعات زیر می تواند به شما در تشخیص علائم زخم پای دیابتی و شناخت روش های موثر درمان زخم، کمک کند.

علل ایجاد زخم پای دیابتی 

نوروپاتی

نوروپاتی هنگامی رخ می دهد که رگ های خونی که شامل اعصاب، اکسیژن و مواد مغذی هستند، آسیب دیده باشند. پاهای یک فرد مبتلا به دیابت به علت جریان خون ناکافی و قند خون کنترل نشده به شدت مستعد نوروپاتی می باشد. این شرایط می توان سلول های عصبی را نابود و موجب درد و خارش و بی حسی شود.

افرادی که مبتلا به نوروپاتی هستند ممکن است به اندازه کافی درد و خارش شدید ناشی از آُسیب های پا را حس نکنند. بیماری دیابت، درمان طبیعی را مختل می کند، پیشگیری از خشکی پوست در پاهایی که تحت تاثیر جریان ناکافی خون قرار گرفته اند و محدود کردن گلبول های سفید برای شروع روند درمان زخم پای دیابتی ضروری است.

علائم زخم پای دیابتی

زخم پای دیابتی اغلب در پاشنه پا که پوست آن همیشه در معرض فشار ثابت قرار دارد، شکل می گیرد. پوست پای بیمار، تحت فشار وزن بدن از بین می رود و در نهایت تبدیل به زخم باز می شود.

علائم زخم پای دیابتی عبارتند از:

تورم، تغییر رنگ و گرما در اطراف زخم

ترشحات بد بو از زخم

زمانی که زخم ظاهر می شود، درد به طور مداوم حس می شود

ضخیم شدن پوست اطراف زخم ( لبه های زخم )

تب و لرز در مراحل پیشرفته زخم پای دیابتی

 

 

مراقبت از زخم پای دیابتی در خانه

اگر که زخم پای دیابتی به موقع تشخیص و تحت درمان قرار نگیرد می تواند سبب عوارض جانبی مانند سلولیت ( عفونت بافت )، استئومیلیت ( عفونت استخوانی) و قانقاریا شود. زخم های پیشرفته پا اغلب نیاز به دبریدمان خواهند داشت. دبریدمان فرآیندی است که در آن بافت های مرده روی زخم توسط درمانگر زخم حذف می شود. متخصصین زخم، دبریدمان زخم را به روش های مختلفی انجام می دهند که یکی از این روش ها، کاوش می باشد که جهت مشخص شدن اندازه زخم انجام می شود.

درمانگر زخم ممکن است روش های خانگی مراقبت از زخم پای دیابتی را توصیه کند که این روش ها عبارتند از:

خشک نگه داشتن زخم و پوشاندن زخم با پانسمان مناسب

کنترل سطح قند خون جهت تسریع درمان

تمیز کردن زخم به طور روزانه با پماد موضعی مناسب که توسط متخصص زخم تجویز شده باشد

اجتناب از پیاده روی بیش از حد

پوشیدن کفش دیابتی که از جیر نرم و یا چرم ساخته شده است

پوشیدن جوراب های مخصوص افراد دیابتی که حاوی پوشش اضافه جهت حفاظت از پا هستند

زخم هایی که تحت درمان زخم قرار می گیرند به طور معمول بهبود زخم را تجربه می کنند، اما بهبود قطعی زخم باید ظرف یک هفته پس از شروع درمان دیده شود. اما زخم هایی که بعد از این مدت التیام نیافته و یا وخیم تر شوند باید سریعا توسط متخصص زخم و درمانگر زخم ارزیابی شده تا از عوارض احتمالی آن جلوگیری شود.

اهمیت مراقبت از زخم پای دیابتی

زخم های پای دیابتی می تواند زخم هایی پیچیده باشد که تاثیرات بسیار زیادی بر کیفیت زندگی بیمار خواهند داشت. در مقایسه با دیگر زخم های مزمن، رشد و پیشرفت زخم پای دیابتی می تواند در پی تغییرات ناشی در تشخیص بیماری دیابت، پیچیده تر شود. افراد مبتلا به این بیماری نسبت به سایر افراد، بیشتر در معرض خطر نوروپاتی دیابتی، حمله قلبی، سکته مرگبار و مرگ زودرس هستند.

بنابراین این بیماران نیاز به ارزیابی منظم و یک استراتژی مراقبت از زخم دارند. پانسمان های نوین زخم که برای درمان رخم های پای دیابتی مورد استفاده قرار می گیرد، به درمان زخم ها کمک کرده و  به عنوان یکی از مهم ترین عوامل طرح درمان زخم هر بیمار شناخته شده است.

درمان زخم پای دیابتی با پانسمان های نوین

پانسمان های نوین که برای درمان زخم های دیابتی مورد استفاده قرار می گیرند، برای محافظت از زخم ها و کاهش علائم دردناک، مفید هستند. این پانسمان ها همچنین یک محیط مرطوب و مناسب ایجاد کرده و مانع مرگ سلولی می شوند. برای تامین نیازهای درمانی یک بیمار فقط یک نوع پانسمان کافی نیست. پانسمان های نوین انواع مختلفی دارند که هر یک ویژگی های خاص خود را داشته و بر اساس علائم و ویژگی های زخم، توسط درمانگر زخم انتخاب می شود.

زمانی که از گازهای ساده برای زخم های پیشرفته استفاده می شود، می توانند موجب تحریک و آسیب رساندن بیشتر به پوست و بافت شوند. پس از درمان خودسرانه زخم پای خود اجتناب کنید.

درمانگر زخم در درمان زخم به روش پانسمان های نوین از پانسمان آلژینات را به علت جذب بالا جهت جذب اگزودا زخم و پر کردن زخم های حفره ای استفاده خواهد کرد، و همچنین از پانسمان هیدروژل در عمل دبرید زخم و حذف بافت مرده زخم، از پانسمان نقره جهت کنترل و ریشه کن کردن عفونت و از پانسمان های حاوی کلاژن جهت عمل پوست سازی استفاده می کند.    

درمان زخم بستر

درمان زخم بستر

زخم بستر که به نام علمی زخم فشاری شناخته می شود، زخمی است که سبب آسیب به پوست و بافت زیرین پوست در پی فشار طولانی مدت وارده بر پوست، ایجاد می شود. زخم بستر اغلب بر روی پوستی که قسمت های استخوانی بدن را پوشش داده، ظاهر می شود. مانند پاشنه پا، مچ پا، ستون فقرات، تیغه شانه، مفصل ران و باسن .

افرادی که بیشترین خطر ابتلا به زخم را دارند، افرادی هستند که دارای وضعیت پزشکی خاصی هستند که در آن شخص توانایی تغییر موقعیت بدنی خود را ندارد، مانند افرادی که بیشتر وقت خود را بر روی تخت یا صندلی چرخدار صرف می کنند.

زخم بستر می تواند در مدت زمان کوتاه ظاهر وپیشرفت کند. اغلب زخم های فشاری با روش های درمانی اصولی، التیام می یابند. اما برخی هرگز به طور کامل التیام نمی یابند.

 

 

 

علائم زخم بستر

علائم هشدار دهنده زخم بستر عبارتند از:

• تغییرات غیر معمول در رنگ و بافت پوست
• تورم
• تخلیه مایعی چرک مانند
• خنک یا گرم بودن منطقه ای از پوست نسبت به سایر مناطق از بدن

 

زخم فشاری بر اساس عمق، شدت و دیگر ویژگی ها به چند دسته تقسیم می شوند. درجه آسیب پوست در زخم بستر می تواند در حد یک پوست قرمز تا جراحات شدید که شامل استخوان و عضلات است، باشد.

 

مناطق مشترکی که دچار زخم بستر می شود

در افرادی که از صندلی چرخدار استفاده می کنند، زخم های فشاری اغلب بر روی پوست مناطق زیر رخ می دهد:

• لگن یا باسن
• تیغه شانه ها و ستون فقرات
• پشت دست ها و پاها که بر روی صندلی تکیه داده می شود.

 

برای افرادی که بیشتر زمان خود را در طول روز بر روی تخت خواب صرف می کنند، مناطق مشترکی که دچار زخم بستر می شود عبارت است از:

• پشت یا دو سمت سر
• تیغه شانه ها
• لگن و باسن
• قوزک پا، مچ پا و پوست پشت زانوها

 

چه زمانی باید به کلینیک درمان زخم مراجعه کنید؟

اگر متوجه علائم هشدار دهنده زخم بستر شوید، ابتدا موقعیت بدنی خود را تغییر دهید تا فشار بر روی منطقه مد نظر تسکین یابد. اگر این علائم در مدت زمان ۲۴ تا ۴۸ ساعت بهبود نیافتند، با متخصص زخم مشورت کنید.

اگر علائم عفونت زخم مانند تب، زهکشی از زخم، درد، بوی بد یا افزایش تورم و قرمزی و افزایش حرارت پوست در اطراف زخم را مشاهده کردید سریعا به مرکز درمان زخم مراجعه کنید.

 

علل بروز زخم بستر

زخم بستر ناشی از فشاری که بر روی پوست ایجاد شده و جریان خون را به پوست محدود می کند، ایجاد می شود. عوامل دیگری مانند محدود شدن تحرک فرد می تواند باعث آسیب به پوست شود و سبب رشد زخم فشاری شود.

 

سه عامل اصلی برای زخم بستر عبارتند از:

فشار

فشار ثابت بر روی هر قسمتی از بدن، می تواند جریان خون به بافت را کاهش دهد. جریان خون جهت انتقال اکسیژن و دیگر مواد مغذی به بافت ها، ضروری است. بدون این مواد مغذی ضروری، پوست و بافت های اطراف آسیب دیده و ممکن است در نهایت بمیرند.

در افرادی که دارای تحرک محدود هستند، این نوع فشار در مناطقی رخ می دهد که به خوبی با چربی و ماهیچه پوشیده نشده اند و بر روی یک استخوان مانند ستون فقرات، تیغه شانه، باسن، پاشنه پا و آرنج قرار دارد، اتفاق می افتد.

اصطحکاک

اصطحکاک زمانی رخ می دهد که پوست با لباس و یا رختخواب برخورد می کند. اصطحکاک می تواند پوست شکننده را آسیب پذیر تر کند، به خصوص اگر پوست مرطوب باشد.

برش

برش زمانی رخ می دهد که دو سطح در جهت مختلف حرکت کنند.

عوامل خطر

افرادی در معرض خطر ابتلا به زخم بستر هستند که به به سختی قادر به حرکت باشند و یا قادر نباشند به راحتی موقعیت خود را در هنگام نشستن یا خوابیدن تغییر دهند. عوامل خطر عبارتند از :

عدم تحرک

عدم تحرک ممکن است به خاطر سلامت بدنی ضعیف، آسیب نخاعی و دلایل دیگری باشد.

فقدان درک حسی

آسیب های نخاعی، اختلالات عصبی و شرایط دیگر می تواند منجر به از دست دادن احساس فرد شود. ناتوانی در درک احساس و درد می تواند منجر به مطلع نشدن از علائم هشدار و نیاز به تغییر وضعیت بدنی شود.

تغذیه ضعیف

افراد برای حفظ سلامت پوست و پیشگیری از شکنندگی بافت نیاز به مایعات، پروتئین، ویتامین ها و مواد معدنی در رژیم غذایی روزانه خود دارند.

شرایط پزشکی موثر بر جریان خون

بیماری های که می توانند جریان خون را تحت تاثیر قرار دهند، مانند دیابت و بیماری عروق، خطر آسیب به بافت را افزایش می دهد.

پیشگیری از بروز زخم بستر

اولین قدم برای پیشگیری از بروز زخم بستر، جلوگیری از فشار مداوم بر روی پوست و بافت بدن است. استراتژی های دیگر شامل مراقبت از پوست، حفظ تغذیه سالم و مصرف مایعات کافی، ترک سیگار، مدیریت استرس و ورزش روزانه است.

مشاوره رایگان زخم توسط متخصص :

02188707778

09128394922

منبع : کلینیک زخم پلاس